Kaat in Bali

Eerste afspraakje in Bali

Zaterdag postte ik een berichtje via internet of er mensen geïnteresseerd waren om met mij een auto met chauffeur op Bali te huren. Dat zou enerzijds de kost drukken, en mij anderzijds toch een veiliger gevoel geven. Een hele dag op stap met dezelfde chauffeur in the middle of nowhere zag ik niet echt zitten.

Gisteren (zondag) kreeg ik al bericht van 4 Nederlanders twee dagen later dan ik in Bali aankwamen en best met mij wilden samenreizen. Als bonus vertelden ze mij dat 3 van hen de taal goed machtig waren en ze flink konden onderhandelen.

Mailtjes werden heen en weer gestuurd en ondertussen heb ik een adres waar ik zaterdag om 11 uur (niet ver van Nusa Dusa) in Bali verwacht word.

Vandaag niet veel meer gedaan dan de typische vakantie-aankopen : nog wat medicatie (Touristil, ontsmettingsmiddel), T-shirts, een bijkomende geheugenkaart voor in mijn digitaal toestel en voor de rest van de dag alleen maar lichtjes zenuwachtig geworden.


Een sms-je vanuit Indonesië naar België kost 30 cent en internetcafé's zijn er in overvloed. Het contact met het vaderland zal dus nooit echt ver weg zijn.

Nooit verloren



Ik moet langzaam eens de concrete informatie die ik gekregen heb, ordenen. Ik heb dozen vol boeken over Bali en heb mij eigenlijk alleen in de geschiedenis ingewerkt, ik wil nog zo'n honderdtal bahasa-uitdrukkingen van buiten kennen en tenslotte ook een blinde kaart. Kwestie van het noorden (letterlijk !) niet te verliezen.

Terwijl ik zelf dacht om te beginnen bij Kuta, raden de meeste Bali-gangers mij Ubud aan : Een klein kunstenaarsdorpje in een heuvelachtige omgeving meer naar het noorden in het binnenland van Bali. De weg ernaar toe is al mooi maar wat rondtoeren daar in de omgeving is ook de moeite waard. In dit plaatsje zijn veel kleine boetiekjes en ateliers en een overdekte pasar (markt) met allerlei snuisterijen. De prijzen zijn hier wat gunstiger dan in bijvoorbeeld Kuta (nog goedkoop, maar toch). Ook leuk om daar te bezoeken is het Monkey Forest: Een tempelcomplex met honderden loslopende aapjes. Voor uitleg zie Capitool Reisgids (topreisgids, vind ik persoonlijk beter dan Lonely Planet).

Ik verkies als vertrekplaats meestal het grootste of het meest toeristische, omdat de accomodaties er meestal het gemakkelijkst te vinden zijn en, - dit zal velen een eigenaardige statement klinken - omdat de overgang van het Westen naar een grote Aziatische stad (voorzover die er zijn in Bali) veel kleiner is dan onmiddellijk in een klein dorp te landen. Grote toeristische plaatsen geven je meestal een goed zicht op de mogelijkheden wat transport en dergelijke betreft. Onmiddellijk een taxi naar een klein dorp vragen verloopt niet altijd zonder problemen.

Waarschijnlijk wordt mijn eerste overnachtingsplaats dus toch Kuta, al waar ik twee dagen wil 'ontdooien' (moet lukken 6 graden onder de evenaar, hahah !) om dan richting Ubud te trekken.
Verder ben ik nogal onder de indruk van de reisroutes die in Via Via beschreven zijn. Een reeks reisgidsen die ik nog niet kende maar heel praktisch lijken te zijn.

Ondanks het feit dat mijn aanvankelijk accomodatiebudget te groot blijkt te zijn, (alles is daar veel goedkoper dan gedacht) en ik behoorlijk wat luxe kan krijgen voor de helft van het voorziene budget wil ik toch weer enkele nachten in een guesthouse slapen ook.
In guesthouses is altijd veel leven en jong volk te vinden, en bovenal : improvisatie, want daar vind je de echte (lang reizende) backpackers die het zo lang mogelijk met zo weinig mogelijk geld moeten trekken.

Veel praktische tips heb ik gekregen in dergelijke huizen. In een guesthouse worden ook gemakkelijk contacten gelegd. "Wie heeft zin om morgen naar hier of daar te gaan ?". Weer een stuk veiligheid, goedkoper en veel gezelliger.

Een van de sterkste ontmoetingen had ik een paar jaar geleden toen ik voor de ongeveer 30ste keer in Barcelona vertoefde. Ik deelde er een kamer met een Japanse die 8 maanden van huis was. Ze was in Europa geraakt zonder maar ´´n vliegtuig te nemen.

Moet kunnen, denk ik dan, en heimlijk hoop ik ooit zo in Japan te raken.


PS : de link : hoeveel kans heb ik op een kaping is hersteld.

hopping and romping

If your days are spent boulder hoppin', river rompin', or trail stompin' these sandals are your best mode of transport.

Gisteren brak er maar liefst een riempje van mijn sandaal. Stel je voor dat je zoiets op reis zou voor hebben ? Behoorlijk vervelend, al zijn mijn voeten gauw tevreden.

Daarom vandaag maar liefst ACHT winkels bezocht tot ik mijn zinnen op "Pretty Rugged" zette, met als kleurenriempje "Memoires Sages".
Aanvankelijk was ik heel gelukkig : de winkeljuf gaf ze me al met korting : 75 euro ipv de geprijsde 90 euro.
...
Daarnet verbleekte mijn geluk wel, want via internet kosten ze welgeteld : 65 euro. Toch nog teveel betaald dus !

Ik kan al bijna niet meer wachten te 'boulder hoppin', river rompin', or trail stompin' in Bali, met hoofd en voeten vol memoires sages !

Een kruis op je valies



Reisexperte zus kwam vandaag met een nieuw sterk verhaal op de proppen. Zo had ze ergens gelezen dat wanneer je koffer een wit kruis (in krijt) heeft wanneer hij van de transportband rolt, je gegarandeerd gecontroleerd wordt en de douaniers je met vragende blik aankijken.

Het verhaal werd trouwens onmiddellijk door een andere Bali-ganger geback-uped, want behalve de douane bleken er ook nog Immigration Boys te zijn die ook al op geld uitwaren.

Moraal van het verhaal : wie een wit kruis op z'n valies heeft kan maar beter een zakdoek bijhebben om het uit te vegen. Een gewaarschuwd man ....

muggenbeet


Het is maar omdat het van een respectabele winkel komt, anders zou ik denken dat ik mij heb laten vangen. Ik heb immers een klein (electrisch geladen !) machientje gekocht dat de jeuk van een mugge- of andere beet, in een 'click' doet verdwijnen.

Een klein rottig beestje dat irritatie veroorzaakt: de mug. Ook steken of beten van andere insecten of kwallen kunnen erg vervelend zijn. De ontsteking die na de steek of beet ontstaat kan veel jeuk veroorzaken en een zwelling is dikwijls het gevolg. Het menselijk lichaam ruimt de vreemde stoffen vanzelf op, maar voordat dat gebeurd is, kan het humeur al behoorlijk verpest zijn. De beste oplossing lijkt dan ook een versnelling van het natuurlijke ‘opruimproces’. En dit is nu precies wat de Click-Away doet, in tien seconden

Bij de kleine lettertjes staat volgend voor mij onmogelijk te begrijpen : 'De Click Away werkt door kracht uit te oefenen op quartzkristallen in het apparaat (piezo-technologie). Dit levert een hoog voltage/laag amperage. "

De laatste keer ik over quartzkristallen en piezo-technologie hoorde was tijdens mijn studie informatica.

Maar als het werkt zal het zijn geld dubbel dik waard zijn, want de jeuk kan mij verschrikkkkkkkkelijk wakker houden. En afblijven kan ik ook al niet !

gruwelverhalen

Zus, nog meer bezeten door de reismicrobe dan ik, vond er niets beter op 'toch maar even te zien' hoeveel kans ze had op een kaping. Zij glunderde, toen ze zag dat ze met 'haar' Singapore Airlines minder kans op kaping maakte dan ik met Cathay Pacific.


Zus heeft een alert hoofd, want vandaag vertelde ze nogmaals het verhaal over jongeren in wiens koffer drugs werd ontdekt, zonder dat ze er iets van wisten. Wereldreizigster als ze is, heeft ze ingenieuze oplossingen bedacht om haar koffer zo goed mogelijk te beveiligen. Een jaartje Aziatische gevangenis ziet ze niet zitten.
Geheel in de ban van mogelijke risico's en gruwelverhalen probeerden we - genietend van een Leuvens terrasje - onze eigen statistieken op te maken. Wie zou nu meer kans hebben op dergelijke ellende ? Ik die met de rugzak trek en een pak jonger ben dan mijn zus, of zuslief die georganiseerd rond reist en een ware dame is ?


Toen we ongeveer alle mogelijke scenario's besproken hadden en we moe naar huis slenterden, zei ze plots : "Kaat, die treinkaping in Nederland, die had toch met Indonesi? te maken ?" En iets later : Goh, vergeet niet je treinrit naar Amsterdam te reserveren.


Slik.

Heerlijk !


Het gebeurde wel meer toen we iets wilden vragen : automatisch schakelden we over naar het Engels. Dat we helemaal niet in Azië waren en iedereen hier Nederlands sprak, vergaten we zo, want alles op de Pasar geurde en zag als op die tropische eilandengroep.

Wie volgend jaar een dagje Indonesië wil doen moet dus vast naar Den Haag !

Aan deze dag heb ik heerlijke herinneringen overgehouden. Om 13 uur hadden de 'vrienden van Bali' immers afgesproken aan stand 1044. Allerlei mensen van diversie pluimage die maar één ding gemeenschappelijk hadden : hun liefde voor Bali. Ik kende heel wat mensen enkel 'virtueel' en het was leuk om ze nu ook eens in levende lijve te zien. Kaat, Rita, Robert, Dick, Karel, Kesepia, Daniëlle, het zijn niet langer namen meer die ik enkel van op de prikborden en de website ken.

Men zegt dat Bali een vreedzaam land is, rustig en ingetogen, met een enorm gevoel voor gemeenschapszin. Ook al waren we op de Pasar duizende kilometers van Bali vandaan, het leek wel alsof de geest van dat eiland zelfs tot in Den Haag reikte.
Ik kreeg meteen ook vitale en vooral concrete informatie mee. Sommige Bali-adepten kennen het eiland immers als ware het hun broekzak. Ik had papier te kort : adressen met hotelletjes die goed zijn, telefoonnummers van plaatselijke Vlamingen mocht ik er toch niet helemaal gerust in zijn.... plaatsen die ik zeker moet aandoen, ook al zijn ze niet in de gidsen vermeld.

Het enige nadeel is nu nog dat ik nog zoveel nachten moet wachten alvorens ik het allemaal zelf mag meemaken !

Voorproefje Bali



Het hele weekend staat in het teken van de reis... al moet ik daarvoor naar Den Haag !

Inpakken



Nee, nee, ik ben nog niet begonnen met inpakken, maar wel met het afschuimen van de stad naar 'laatste spullen'.
Ik liep deze morgen een gespecialiseerde winkel binnen om te zien louter en alleen om inspiratie op te doen.
Slecht idee natuurlijk, want winkels zijn verleidelijk, zeker als je ziet dat ze nu al rugzakken hebben waar ook onderaan wieletjes in verborgen zijn. Dat kan behoorlijk wat last schelen.

Toch komt er dit jaar geen nieuwe rugzak. Met een veelvoud van rugzakken en een onverwoestbare Samsonite in huis kan ik het mij niet permitteren om er nog eentje te kopen.

Helemaal overtuigd door Lonely Planet dat je weinig kleren moet inpakken gezien Bali een hele (goedkope) textielindustrie heeft die op toeristen gericht is, kom ik voorlopig aan volgend lijstje

• twee shorts
  
• een broek (voor tempels)
  
• 5 T-shirts
  
• een trui
  
• toiletzak
  
• vers ondergoed
  
• waspoeder
  
• sandalen
  
• zonnehoedje
  
• trekschoenen + 2 paar kousen
  
• toiletzak
  
• Lonely Planet en Trotter
  
• roman (nog niet bekend)
  
• schriftje en pennen
  
• medicatie : Immodium, Motilium, ontsmettingsmiddel, muggenmelk, anti-biotica (alg.), ORS
  
• hoeslaken (om in te slapen)
  
• klein licht rugzakje (voor dagtrips)
  
• fleshouder ('t zal nodig zijn !)
  
• slaapgerief
  

Volgende week eens uittesten hoeveel kilo dat is.

Spannend ... ?



En deze week ging er weer een bom af in Bali...

bang



- En jij gaat dus naar Bali ?
- eu ... ja
- helemaal alleen ?
- ja ...
- je kent daar dus niemand ?
- eu ... nee

Dergelijke conversaties overkomen mij de laatste weken meer en meer. De boodschap is duidelijk : een mens gaat niet op z'n eentje naar de andere kant van de wereld, ook al heet die wereld Bali en hebben de mensen er de reputatie zachtaardig te zijn.

Of ik bang ben ? Natuurlijk. Een mens moet een portie gezonde angst hebben om niet naïef aan dergelijk avontuur te beginnen. Maar de angst weegt nooit door. De angst zal mij op de juiste ogenblikken alert houden.

Straks ga ik mijn reispas halen, ... weerom een stapje dichterbij.

Op reis in een boek

Reizen voegt aan het genot van de verlossing een paar wezenlijke elementen toe. In de eerste plaats het element van de verrassing, het enige fenomeen dat zich onttrekt aan de vernietigende kracht van het verwachten. Naarmate de omgeving waar men vertoeft onbekender is, zal de kans op het onverwacht ervaren evenredig toenemen. En daarmee ook de kans op een verdieping van die kennis, zowal van zichzelf als van de wereld op zich heen.
Omwille van dit alles lijkt het tijdelijk ontberen van het reizen verre te prefereren boven veiligheid en overvloed waar geen einde aan komt. Bij gebrek aan tegenstelling weet men dan niet meer dat men geniet, of zelfs bestaat, en bestaat derhalve ook niet meer. Men is een plant geworden, zwelgend in de mest.

Kees Ruys, Indonesië, Pandora 2003

Voorbereiding

Nog drie weken te gaan en ik vertrek naar Bali. Helemaal alleen, vergezeld van mijn rugzak en beste vriendje Lonely Planet.
De bedoeling van dit blogje is de voorbereidingen hier te zetten en vooral, vanuit Bali een rechtstreeks verslag te kunnen geven.

Ik heb nu al spijt dat ik maar 16 dagen blijf !

Alvast een tip voor wie ook naar Bali of een ander land wil trekken : dit prikbord geeft je werkelijk alle informatie !